کدام والدین فرزندان موفقی دارند؟

پدر و مادر بودن مسئولیت سنگینی است و زن و مردی که دارای فرزند یا فرزندانی هستند در نحوه تربیت و پرورش فرزندان خود بار وظایف زیادی را به دوش می کشند. فرزندان ما جامعه آ ینده ما را می سازند پس در آموزش و پرورش آنها باید روش های درستی را به کار برد.

در حال حاضر بسیاری از والدین از ناسازگاری و پرخاشگری های فرزندان خود گله مند هستند و اغلب شان در مواجهه با رفتارهای ناهنجار، انگشت اتهام خود را به سمت فرزندان نشانه می گیرند غافل از اینکه نمی دانند مقصر اصلی خودشان هستند و ریشه این ناسازگاری ها به نحوه برخوردشان با فرزندان بر می گردد.

دکتر منصور بهرامی، عضو ارشد انجمن بین المللی تحلیل رفتار در گفت وگو با خبرنگار شفقنا زندگی در تعریفی از والدین و فرزندان عنوان کرد: انسانها ازدواج می کنند که  یک نهاد خانواده  تشکیل دهند و در نهاد خانواده مهمترین اتفاقی که می تواند بیفتد این است که ثمره این ازدواج فرزندانشان باشد.

وی افزود: در جامعه امروز، به خاطر مسائل مختلفی که وجود دارد پدر و مادرها سعی  می کنند که لوازم رفاهی فرزندان خود را فراهم کنند در حالی که در گذشته  به خاطر تعدد فرزندان اینگونه نبوده است.

تن دادن والدین به فراخواسته های فرزندان؛ ریشه ناسازگاری ها

این روانشناس آرامش و احساس امنیت داشتن را زیبایی نهاد خانواده دانست و درباره اینکه چه اتفاقی می افتد که دیدگاه و روابط فرزندان با پدر و مختل می شود؟ گفت: همه بچه ها که پا روی این جهان خاکی می گذارند یک لوح نوشته دارند که این لوح مجموعه غرایز آنها نظیر کنجکاوی، عاشق خود بودن و خلاقیت است ضمن اینکه یک لوح نانوشته نیز دارند که در این لوح ابتدا والدین و سپس محیط اجتماعی، جغرافیایی و قوانین ارزشی، فرهنگی و سنتی سه عامل تاثیر گذار در شکل گیری ساختار شخصیت فرزندان هستند.

بهرامی اظهار داشت: متاسفانه در بعضی از پدر و مادرها دیده شده است که بیش از اندازه به خواسته ها یا فراخواسته های فرزندانشان تن می دهند. والدین و جامعه ملزم هستند که نیازهای اولیه هر فرزندی را تامین کنند؛ بالاتر از این نیازهای اولیه خواسته است و خواسته آن چیزی است که فرزندان می خواهند و والدین هم با توجه به شرایط اقتصادی زندگی خود به آن پاسخ می دهند.

وی به فراخواسته نیز اشاره و بیان کرد: فراخواسته این است که تامین آن از عهده پدر و مادر خارج است یا توانایی اش را دارند اما به لحاظ تربیتی صلاح  نمی بینند که آن را تامین کنند.

این تحلیل گر رفتار تاکید کرد: ریشه ناسازگاری فرزندان به تن دادن والدین برای تامین خواسته ها و فراخواسته های فرزندان بر می گردد. تن دادن به خواسته ها و فراخواسته ها باعث می شود که وقتی سن فرزند بالاتر رفت با ناسازگاری فراخواسته هایش را بخواهد و اگر چنان چه تامین نشوند به سمت وسوی خشونت می روند.

پدر و مادرهایی که به فرزندان خود باج می دهند

بهرامی ادامه داد: پدر و مادر در روند ساختارسازی شخصیت فرزند خود به باج دهی تن می دهند. پدر در بیرون از منزل کار می کند و محبت خود را به این صورت تامین نمی کند که وقتی شب به خانه بر می گردد یک ساعت با فرزندش صحبت کند یا با او به پارک برود بلکه با دادن پول یا وسایل مختلف به فرزندش باج می دهد و فکر می کند که می تواند نوازش و محبت را بخرد که این بسیار کار اشتباهی است و عملا ثابت شده کسانی که به این سمت و سو می روند فرزندان زیاد موفقی ندارند.

وی خاطرنشان کرد: فرزندی که ساختار سازی شخصیتی درستی ندارد به خود، اطرافیان و اجتماع آسیب می رساند. فرزندی که عادت کند همیشه با پرخاشگری به خواسته های خود برسد در جامعه نیز همین مشکل را پیدا می کند .

این روانشناس یادآور شد: گاهی اوقات والدین به دلیل رقابت با اطرافیان سعی می کنند به فرزندان خود باج دهند و یا فراخواسته های آنها را تامین کنند. برای مثال پدر و مادری عنوان می کنند که “چون فرزندان دیگران همه، کامپیوتر و یا تلفن همراه دارند پس فرزند من هم باید داشته باشد”. یا مثلا می گیود برای فرزندش تلفن همراه می خرد تا اطلاع داشته باشد که فرزندش کجاست، در حالی که غافل از این است که سن گوشی موبایل تعریف شده است.

او افزود: این عوامل باعث می شود فرزند به صورت باج گیر یا ناسازگار بار بیاید و وقتی به سن نوجوانی برسد منهای اینکه در محیط خانواده رفتارهای ناهنجار دارد در محیط اجتماع نیز رفتارهای ناهنجارو ناسازگار پیدا می کند. بارها دیدیم فرزندانی را که سن خیلی پایینی دارند اما مبادرت به رانندگی کردند، ماشین را پدر و مادر در اختیار آنها گذاشته است. در این مورد بزگترین اتفاقی که ممکن است بیفتد این است که یا به خودش یا به فرد دیگری صدمه می زند.

والدین با فرزندان خود بزرگ شوند

این روانشناس بالینی به والدین توصیه کرد: پدر و مادرها سعی کنند با فرزندان خود زندگی کنند و با آنها بزرگ شوند، سعی کنند فرزندان هویت های خانوادگی خود را که والدینشان هستند بدست آورند. فرزندی که وقتی که غذا هست می گوید” من این را نمی خورم” و اجازه انتخاب به او می دهند و می گویند چه می خوری تا بگوییم برایت بیاورند از همین جا این فرزند، بچه ای همیشه ناسازگار خواهد شد.

او در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه با فرزندان ناسازگار و پرخاشگر چگونه باید رفتار کرد؟ گفت: ابتدا باید به سن فرزند توجه کنیم چون هر فرزندی در هر سنی یک راه کار مخصوص به خود دارد، توصیه ی من  به پدر و مادرها دراین مورد این است که ابتدا آگاهی خود را با مطالعه بالا ببرند. سپس در کلاس های مختلف آموزشی در مورد فرزند پروری شرکت کنند ،گوش کردن را یاد بگیرند و در نهایت به فرزند خود توجه کنند.

کتاب بخوانیم، کلاس برویم و خوب گوش کنیم

بهرامی در ادامه تصریح کرد:  والدین  اینکه چقدر درمورد فرزند پروری کتاب می خوانند را با سریال های مبتذل ترکی و کره ای که می بینید مقایسه کنند. والدین چقدر زمان می گذارند تا وقتی با اطرافیان در تماس هستند از راه کارهای فرزند پروری یا ساختار سازی شخصیت استفاده کنند؟ خانواده ای که کتاب خوان نیست محکوم به این است که در بسیاری از موارد ضرر می کند، کتاب آگاهی و شناخت را بالا می برد. مادر و پدری که با اینترنت کار می کنند چقدر به دنبال این می روند که درباره تربیت فرزندان مطلب بخوانند؟

وی افزود: والدین در کلاس های آموزشی تربیت فرزندان که به ویژه شهرداری ها در سطح مناطق برگذار می کنند باید شرکت کنند؛ اگر فرزند ما پرخاشگر و گوشه گیر است و اگر در سنین نوجوانی و جوانی جذب گروهای همسان خودش شده است لطف کنید نگرشی به خود داشته باشید مطمئنا می بینید که ریشه هایش در خودتان است.

والدین مچ گیری نکنند

بهرامی ادامه داد: والدین روبه روی فرزند خود نایستند بلکه در کنار او باشند، اگر فرزند حرف می زند به صحبت هایش گوش کنند. در صحبت کردن با فرزندان مچ گیری نکنند و اجازه دهند اگر فرزند دروغ هم می گوید نزد پدر و مادرش بگوید. والیدن به حرف های فرزند خود گوش کنند و فورا در دهن بچه نزنند.

این تحلیل گر رفتار نوازش و توجه به فرزندان را در رابطه والدین و فرزندان بسیار تاثیر گذار دانست و گفت: همه توجه والدین فقط به نمرات فرزندان است و این خیانتی است که به فرزندانشان می کنند و یک بچه یک بعدی نمره بیستی بار می آورند.

او ادامه داد: ابتدا باید به فرزند آگاهی دهیم  که درس را برای پدر و مادرش نمی خواند سپس اجازه دهیم در کنار درس خواندن به کارهای دیگری چون کارهای هنری و ورزشی و … که خودش علاقه دارد بپردازد.

آرزوهای سرکوب شده خود را روی بچه ها پیاده نکنیم

این روانشناس بالینی در بخش دیگری از گفت وگوی خود همچنین درباره تفاوت دیدگاه بین فرزندان و والدین بیان کرد: شکی نیست که هر نسلی که تغییر می کند خواسته و دیدگاه های مختلفی هم دارد، پدر و مادر باید با نسل جدید آشنا شوند.

بهرامی خاطرنشان کرد: آرزوهای سرکوب شده خودمان را روی بچه هایمان پیاده نکنیم و اجازه دهیم فرزندانمان روال عادی زندگی شان را طی کنند.

وی همچنین یادآور شد:در ارتباط با دوستان فرزندان باید دقت کنیم، منتهی این دقت به این صورت نباشد که بخواهیم حکم دهیم با چه کسی دوست باشد و یا نباشد. فرزندی که هویت خانوادگی داشته باشد و در خانواده با والدین همراه با عشق ورزی، مهرورزی و تبادل مهر بزرگ شده باشد الگوهایش، الگوهای پدر و مادرش است و امیدواریم پدر و مادر صلاحت الگو شدن داشته باشند چون  پدر و مادر بودن وظیفه سنگینی است.

لوس شدن فرزندان از تبعات توجه بیش از اندازه است

به گزارش خبرنگار شفقنا زندگی، دکتر حسین ابراهیمی مقدم روانشناس و مدرس دانشگاه نیز درباره رفتار متقابل فرزندان و والدین اظهار داشت: خانواده ها خود باید احترام گذاشتن را به فرزندانشان آموزش داده و تقویت کنند.

وی همچنین بیان کرد: بسیاری از والدین، اسیر نحوه تربیت پدرسالاری یا مادرسالاری دوران کودکی خود بوده اند بنابراین سعی می کنند که توجه بیش از اندازه ای به فرزندانشان داشته باشند که این توجه در خیلی از مواقع تاثیرات منفی مثل لوس شدن و مواردی از این دست را در پی دارد.

پرخاشگری فرزندان به سطح بالای توقعاتشان بر می گردد

این روانشناس درباره پرخاشگری فرزندان نیز گفت: در دوران نوجوانی پرخاشگری بیشتر دیده می شود و تا جایی که با میزان افرایش هورمون تستوسترون ارتباط دارد طبیعی است ولی در غیر این صورت به عنوان یک رفتار اشکال دار به گونه ای رخ می دهد که درپاره ای از موارد هم جنبه اختلال را به خودش می گیرد.

وی معتقد است : اگر مشکل پرخاشگری فرزندان جنبه ی هورمونی دارد بهتر است که از یک روانپزشک کمک بگیریم؛ ولی در خیلی از موارد بالا بودن سطح توقعات بیش از حد فرزندان و یا تربیت رفتارهای نادرست علت اصلی است.

منبع : http://www.shafaqna.com