آبشار استهبان یکی از زیباترین آبشارهای منطقه است. این آبشار در سال ۱۳۳۵ خورشیدی به همت حقیقت بخشدار آن زمان استهبان و به معماری حاج حسین بنا (معمارپور) و سنگ تراشی حاج احمد علی دژ ساخته شده است.دارای شانزده پله می باشد که با ریزش مداوم آبی زلال و گوارا که از چشمه های کوههای استهبان جاری می شود، زیبایی و طراوت خاصی بدانجا بخشیده است. این آبشار در سمت جنوبی استهبان در حاشیه بلوار قرار دارد. مسافرانی که راهی طولانی در پیش دارند و عازم سیرجان، بندرعباس، کرمان و زاهدان هستند ساعتی توقف نموده و خستگی راه را از تن بیرون می کنند. آبشار استهبان به جای آسیاب سومی و با استفاده از جدول تنوره آن در محوطه باغ ملی ساخته شده است.
در گذشته، مردم استهبان با استفاده از شیب تند زمین و آب فراوانی که از چشمه های «قهری»، «پازهری»، «مرخنه» و «بک بکو» سرازیر می شده و آنها را به یک جدول اصلی هدایت می کرده اند. یازده آسیاب آبی در مسیر این آبها تعبیه کرده اند که خوشبختانه هشت تای آنها سالم و پابرجاست که در حال حاضر فقط دوتای آنها (آسیاب هشتمی و نهمی) هنوز به کار است و سنگش می چرخد، ولی به جای گندم، جو، ذرت، الم و حنا، سنگ را پودر می کند و به مصرف تهیه سفید آب حمام رسانیده می شود. بعضی از این آسیاب ها دو تنوره ای بود و بالطبع دو دستگاه آرد کننده کار می کرد. ارتفاع تنوره ها متغیر است و بلندای آنها حدود ۱۰ متر الی ۱۲ متر می باشد طول جدول تنوره ها بستگی به شیب زمین دارد، آسیاب یازدهمی بیش از ۲ الی ۳ متر جدول ندارد، هرچه شیب ملایم تر می شده است جدول تنوره طولانی تر است.
همگی آنها از سنگ و ساروج ساخته شده اند. آبشار فعلی استهبان جای سومین آسیاب را اشغال کرده است. ولی جایش را به حمام مرتضی خان و آسیاب دومی ساختمان بانک صادرات به جایش نشسته است. در تابستان هوای مرطوب و فرح بخش باغها و سایه خنک درختان بر دیواره تنوره ها و جدول آسیاب و نمناکی دیواره ها، آنچنان لطافت و زیبای به ارمغان می آورد که انسان می خواهد تن خسته و قلب افسرده اش را برخنکای سبزینه و گلسنگها و پرسیاوشان دیواره ها بچسباند تا کدورت ذهن و تیرگی دلش را صیقل دهد.
